Admin
Admin
Mesaj Sayısı : 127
Kayıt tarihi : 30/05/08
 |  Konu: Sevgili Ahmet Kaya  Cuma Mayıs 30, 2008 6:47 pm | |
| Sonbahar soğuklarının Paris'i vurduğu bir kasım
akşamı, La Fayette Ermenian restourantta yemek yerken, telefonda son
kez konuşmuştuk. Aynı şehirde çok uzak yerlerde ikimizde dostlarımızla
beraberdik. Günlerden kasımın dokuzuydu, ertesi gün saat on iki de
Paris Kürt Enstitüsüne gelecek, seninle ilgili bir konuda konuşacaktık.
Biliyordum benim tanıdığım Ahmet Kaya
sabaha kadar oturduğu dostlarıyla şarkılar söyleyecek. Sürgünlerin,
haksız saldırıların, diline, kültürüne vurulan zincirlere olan
isyanını, insanlara haksızlığa karşı duruşunu bildiğim Ahmet Kaya Paris'in çok uzak varoşlarından birinden erken saatte kalkıp gelemeyecekti.
Ertesi
gün sözleştiğimiz saatte Enstitüde çayımı içerken Kendal Nezan ile
tahmin ettiğimiz gibi gelememiştin. Orly Havaalanından ülkeye döndükten
çok kısa bir süre sonra ölüm haberin bir isyan çığlığı gibi sardı
dağları, ovaları, köyleri şehirleri, ülkeni. Sürgünde bir ırmak olup,
ülkene akmıştın, çok genç bir yaşta, çok daha güzel günlerde, özgürlük
şarkıları söyleyebilecekken bu zamansız gidişin sarsmıştı herkesi.
Paris'te otuz binin üzerinde güzel insan uğurlamıştı seni.
Yılmaz Güney'i
daha önce sürgünde Paris'te kaybetmiştik. Nice Kürt aydını, devrimci
siyasi sürgün ülkeye dönme heyecanı yaşarken bir mahpusun annesine
yazdığı çığlık, 'Diyarbekirliydi adı Bahtiyar' diyen bir ses, kimi
mısralarda dokunaklı duygusal sevgilerle işlenen şarkılar eşliğinde
protest müziği ülkende herkese sevdirebildin. Yarım kalmış buluşmamızı
'Peré Lachaise' mezarlığında tamamlarken, sonraki yıllarda anmalarda
tekrar buluşacaktık. Her seferinde söylediklerinin, inançlarının,
kültürünün, dilinin, şarkıalrının, sevdalarının rüzgarını alıp,
İstanbul Boğazında bir Altınkum plajında boğaz sularına bırakmak farz
olmuştu.
Sevgili Ahmet Kaya,
10 Şubat 1999 günü Show Tv.'nin 'yılın sanatçısı' ödülünü aldığın gece, İHD'ye,
Cumartesi Annelerine, tüm basın emekçilerine teşekkür ettikten sonra...
'önümüzde ki günlerde yayımlayacağım albümümde bir KÜRTÇE şarkı
söylüyeceğim ve klip çekeceğim, aramızda bu klibi yayımlayacak yürekli
televizyoncular olduğunu biliyorum. Yayımlamazlarsa Türkiye halkı ile
nasıl hesaplaşacaklarını bilmiyorum...' dediğin için, kafatasçı, ırkçı
bir hezayanın saldırganlaştığı, marşlar eşliğinde gözaltılardan,
soruşturmalardan, tutuklamalardan, İstanbul DGM'lerinden sürgüne düşen
yıllarda, geçen zamanda özel televizyonlar değil devletin resmi TRT'si
bile birkaç dakika dahi olsa, Kürtçe yayına başladı. Tabular kırıldı,
kimse meydanlara çıkıp onuncu yıl marşı söylemedi, kimse bölünmedi,
aksine farklı sesler renkler, kültürler, diller Türkiye'ye zenginlik
kattı.
O günlerde söylediklerin çok samimi içten gelen
duyguların karşısında, saldıran, seni sürgünlere yollayanlar adınız
anıldıkça utançtan başlarını eğiyorlar. Geçen yıl Dersim festivalindeydin, bu yıl Diyarbakır Belediyesi anma programı hazırlamış, birçok şehirde adın sokaklara kültür merkezlerine verilirken bir efsane dolaşıyor ortada 'Ahmet Kaya
yaşıyor' diye. Elbette ki yaşarsın, sitemlerin, itirazların, kavgaların
mızrap, olup her vuruşta ses olursun Malatya'dan Şırnak'a, Amed'e her
yere yankı yankı ulaşırken aramızdasın. Ne mutlu sana uğruna sürgünlere
gittiğin halkının sesi olurken, halkının seninle olması.
Kürt
sanatçılar bir 'girişim' başlattılar, içlerinde sürgündekiler de var,
Şiwan, Nizamettin, daha birçok can dost güzel insan. Geçen yıl ki
gecelerde Yusuf Hayaloğlu'nun güzel şiirleri ve şarkıların vardı. Esmer
dergisi Kasım ayında posterini ek yapmış, 21-24 Aralık tarihlerinde Diyarbakır'da
uluslar arası bir katılımla 'Kürt Müzik Konferansı' yapılacak,
gençlerin heyecanını bir görseniz değişik ülkelerden gelecek
sanatçılarla buluşmak, evrensel olan müziğin her dilden sesini duymak
ne kadar mutluluk verici.
Sevgili Ahmet Kaya,
Artık
senin dilinde senin türkülerini, kliplerini yayınlayan onlarca
televizyon var. Halkın ellerinde kumanda aleti zaping yapıyor, en iyi
klibi, sanatçıyı buluyor. Hala ülkende sınırlamalar, yasaklar tarihe
utanç düşüyor. Dijital dünyanın, tekniğin, uyduların sınırları
kaldırdığı günümüzde bu onaltı Kasım günü bu zamansız günün yıl
dönümünde sana ülkenden bir avuç hasret getirdim, Malatya, İstanbul
kokan, ilk albumünü yaptığın Beyoğlu sokakları her gün sesinle
uyanıyor. Şarkılarını dağlara yazdın, 'ağladıkça', 'saza niye
gelmedin', 'kum saati', onlarca albüm, program, konser hep seni
yaşatıyor. Dönerken de bir avuç sitemini, isyanını da götürmeyi ihmal
etmeyeceğim, ben bilirim kimlere, kimlere kurban | |
|
